Davulun Sesi

Eee, davulun sesi uzaktan da hoş gelmiyorsa, artık onu ne yapacağız?..
Her zaman düşünmüşümdür; şimdiki evliliklerin neden pamuk ipliğine bağlı olduğunu...
Ve hep deriz ya “Eskiler”… Onlar nasıl hâlâ birbirlerine "hanımlı-beyli" devam ediyorlar?
Duymuşsunuzdur mutlaka, bir yerde denk gelmişsinizdir:
Ne zarif değil mi? Ya da bana öyle geliyor.

Saygının zarafet olduğu yerde aşk olmaz mı sanıyorsunuz siz?
Bence en güzel aşk tam olarak böyle olandır.

Bir de bizlere bakalım (sözüm meclisten dışarı dostlar):
Kavgalar, savaşlar, entrikalar, olaylar, ihanetler…
En önemlisi de yalanlar!
Adı şimdi “hayat paylaşmak” öyle mi?..

Yakın zamanda bir AVM’de bir çifte denk geldim.
Argo mu dersiniz, içinde şiddet mi?
Sonrasında belirsiz, “aşko-kuşko” gibi kelime bile olmayan, soğuk, samimiyetsiz laf-ı güzaflar...
El ense falan...
İzledim uzaktan. Herkes özgür tabii ama…
Eksik bir şeyler yok mu sizce de bu işte?

Sizi bilmem ama ben buram buram saygıyı özledim.
Samimiyeti özledim.
Konuşurken gözlerimin içine bakılmasını özledim.
Ansızın gelip “Ben varım” denilmesini, sarılmasını özledim.
Eskiye dair ne varsa, özledim işte...

Gönderin beni o iklimin olduğu yerlere.
Bir hayat daha hediye edin;
Çünkü bir tanesi zayi oldu gibi...

Yorgunum.
Ülkemde olanlara üzgünüm.
Benim ülkem olmayan insanlara yapılanlara üzgünüm.
Saygısızlığın haddini aştığı her olaya üzgünüm.
Daha güzel olabilirdik...

Ben anlattım, siz anlayın işte.
Yere çöp atan birini görünce, çöpçü amcama yapılan bu haksızlığa bile üzülüyorum.

Bu dünya, bu kadar narin insanlar için değil gibi geliyor bana.
Siz ne dersiniz?
Davul uzakta kalmalı, değil mi?
Çünkü artık sesi de hoş gelmiyor...